Şehidin Mektubu Şiiri - Mahmut Çetin Zorba

Eşkiya yol tutmuş geçit vermiyor,
Kendine de pek çok güvenir anne.
Siperden dışarı kimse bakmıyor,
Kurşunlar hiç zaman vermiyor anne!

Etrafı sardılar, çakal sürüsü.
Diline dolamış hayal türküsü.
Baskını yedik biz gece yarısı,
Göğsümde bir yer acıyor anne!

Boynunda renkli bez bayrak sanıyor.
Kolayca verilir toprak sanıyor.
Kime inanıpta kime kanıyor?
Vatanım namustur bilmiyor anne!

Bir kurşun geldi de ceketim deldi.
Bağrımda bir yere acılar girdi.
Ağır ağır aktı kanım tükendi.
Üstümü ört oğlun üşüyor anne!

Ah şu anda sen de yanımda olsan,
Canlar verirken ben yaramı sarsan,
Şefkatli ellerle saçım okşasan,
Oğlun sana dertler veriyor anne!

Ölürsem eğer ben,sağ olsun vatan.
Sen hakkını helal et eder Yaradan.
Esirgeme beni her an duandan,
Oğlun bu dünyadan göçüyor anne!

Yavaş yavaş bitti dizimde derman.
Meğer Hak vermiş ölmüme ferman.
Bir ışık görüyorum sadece nurdan,
Oğlun cennete koşuyor anne!

2008 Antakya