Sussan olmuyor, susmasan olmaz.
Kopan güllerin yerine yenisi yetişiyor elbet de, gidende kalıyor aklımız.
Yanıyor kalbimiz, ölüyor bir yanımız.
Olmasa da anneler kadar...
Kan ağlıyor gözlerim.
Çektikçe kan kokusunu içime,
Kan kusturasım geliyor.
Öldükçe insanlık, insanlıktan çıkasım var.
Çocuklarım geliyor aklıma,
Kimi benden, kimi bana emanet.
Korkuyorum.
Fidanlar tutacak mı endişesi kemiriyor beynimi.
Tutacaklar elbet.
Kanla sulanmış bu topraklar can verecek onlara.
Ama uyumazsa, sahip çıkarsa o topraklara bu yüce Millet.
Kayboluyoruz bende, utanıyorum.
Sus anlatma hikaye, dinleyesim yok.
Sis çökmüş, yerde buz, havada ayaz, kara bulutlar,
Düğümlenmiş boğazlar, yine göz yaşı var.
Bahçelerden gül değil, kırık kalemler toplayasım var...
Tuna FishhhKayıt Tarihi : 22.3.2023 17:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Vatan ve millet için canını veren kahramanlara saygı ve minnetle
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!