Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Kardeşim bu şiiri ben bu zamana kadar niye okumamışım.Çok çok güzel şiiri ve şairimi canı gönülden kutluyorum.Kardeşim ben senin gözlerinden muhabbetle öperim.Şu an çok duygulandım tüm şehitlerimize Allahtan rahmet diliyorum.Mekanları cennet olsun.Siz ve sizin gibi unutmayan arkadaşlardanda Allah razı olsun.Selam ve saygılar.
Elbette söylenen her şey şehitlere az gelir. Bir de şu bizi yönetenler anlasalar bu duyguları.... Kızıyorum be şairim! Şiirin harika, selamlar!
şehitlerimizin izindeyiz,bu vatan için ne yapsak az gelir.Bu kadar şehit bile az gelir.Düşman nereden gelirse gelsin bize vız gelir.Saygılarımla
kalemınıze yuregınıze saglık hocam iznınızle gurubum olan kapadokya-nevşehir de yayınlamak ıstıyorum şiirinizi
Çok çok çok güzel...tebrik ediyorum...
Bu şiirle yüreğime köz düştü.....
İkisi görevde, biri sekiz yaşında kızım, üç şehit adayım var...Bana sıra gelince, arkalarından bakmak düşer payıma. Yüreğimi yakan da budur.
Ünüm ulaşsa, başım o boşluğu doldursa, haykırırdım ....Siz durun ben gideyim, hepinizin yerine....Siz durun aşkıma kavuşayım....SEvgilerimle.
Tebrik ederim/müsadenizle
Kahramanlık türküleri adıdır
Şehadetlik yüreğinin tadıdır
Destanları milletimin yadıdır
Ne söylesem şehidime az gelir.
Sevgili dostum, 4+4+3_11 li hece şiirinin zor kalıbında güzel, anlamlı ve akıcı bir şiir dökülmüş yüreğinizden. Ben de naçizane bir dörlükle eşlik etmek istedim. Şahsınıza tebriklerimle şehitleimize bir kez daha rahmet diliyorum. Ruhlarına Fatiha.
Selam ve sevgiyle.
-Bu şiirmi Ekim-2007 tarihinde şiir yarışmasında HECE DALINDA 2.nciliğe uygun bulan ANAYURT GAZETESİ-GÜNDÜZ KİTAPEVİ yönetici ve değerli jüri üyelerine sonsuz saygı ve selamlarımı sunuyorum.Çok teşekkür ederim.
Al kanıyla suluyor toprağımı ŞEHİDİM
Bu Vatana veriyor gül canını ŞEHİDİM
Dünya duysun bilinsin TÜRK DE ŞEHİT tükenmez
BAYRAK İNMEZ ŞEHİT ÖLMEZ BU AZİZ VATAN BÖLÜNMEZ...AZ GELİR ÜSTADIM ŞEHİDİME CENNET BİLE AZ GELİR
Bu şiir ile ilgili 35 tane yorum bulunmakta