Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Şehitlerimize dair her haber, yazılmış her şiir yüreğimizi dağlıyor, Allah sabır versin cümlemize mekanları cennet olsun dilerim... Rabbim korusun Afrin' deki Askerlerimizi yüreğimiz ve dualarımız onlarla...
Şiiri sesinizden dinlemenin etkisi çok daha fazla, Şehit Analarının sesini işitim sizi dinlerken, duyarlı yüreğinize sağlık Öğretmenim sevgiler...
Devlet ve millet geleneği hiç bir devlette olmayan bir kültür yapısına sahip
elbette ayakta kala bilmek bayrağın dalgalanması için bazı bedeller ödenmesi
gerekir askerimiz milletimiz korkusuzdur mekanları cennet olsun şehitlerin
ve bu vatana hizmet edenlerin kutlarım şairem
Ülkece başımız sağ olsun..Şehitlerimizin mekanları cennet olsun..Rabbim sabırlar versin cümlemize..
Duyarlı yüreğinizi tebrik ederim Nermin Hanım..
Saygı ve sevgilerimle...
Allah yolunda ölenlere,ölü demeyini, çünkü onlar diridirler, şehitlik mertebesi en büyük mertebelerden birdir onlar cennetle müjdelenmiştir.
Dünya üzerinde başka bir millet anne varmıdır yavrusunun eline, saçına kına koyar vatana kurban olsun diye başka bir asker varmıdır savasa giderken düğün gibi uğurlanan ALLAH ordumuzun yar ve yardımcısı olsun şehitlerimizin ruhları şad mekankarı cenbet olsun kederli milletimizin başı sağ olsun.
Çok acı verici yürek yakan bir dramı ustalıkla işlemişsiniz hocam teşekkürler ve tebrikler . Maalesef öyle yozlaştık ki o aslanlar kahramanlar medyada popüler soytarılar kadar değer görmüyorlar . Lütfen herkesten ricam en az bir defa bir şehit cenazesine katılın bir defa dahi olsa bir şehit evine ziyarete gidin gidin ki ateş sadece düştüğü yeri yakmasın. Biz öyle güzel bir milletiz ki bizim için can veren aslanların evladlarını eşlerini yalnız bırakmak bir yana onları da ailemizden sayarız. Yüreğinize kaleminize duygunuza sağlık hocam teşekkürler.
“Açılım” altında dalga geçeni,
Hainle yan yana halay çekeni
Şimdi de ekranda poz verenleri
Duyunca, yüreğim yandı şehidim.
çok güzel şiir halinde olan olayları kaleme almışsın
fazla diyecek bir şey yok harika saygı ve selamlar TAM P
ŞEHİTLERİMİZE ALLAHDAN RAHMET DİLİYORUM
Başımız sağolsun cümleten, Mekanları Cennet olsun Şehitlerimizin, Rabbim sabrını versin sevenlerinin, her Şehit haberi geldiğinde yüreğim parçalanıyor...
Geçen sene yine bu aylarda İstanbul Vezneciler'de hain bir saldıraya uğrayan ve Şehit olan "Çelik Kuvvet Polislerimiz" geliyor aklıma, çok yakınımım hanesine düştü ateş Annesinin yavrusuna yaktığı ağıtlar hala kulağımda, her seferinde bu son olsun Yarabbim diyor sabır gösteriyor dualara sığınıyoruz...
Duyarlı yüreğinize sağlık Sevgili Öğretmenim sevgiler...
Yine milletçe dayanılmaz acılara boyandık. Allah sabır versin. Ruhları şad olsun.
Bu güzel ve çok değerli şiirinizi ve de yüreğinizi kutluyorum Nermin Hanım. Sevgilerimle...
Tebrikler ediyor,
hem yüreğinizi
hem de şiiriniz
kutluyorum
Nermin hanım,
selamlar...
Bu şiir ile ilgili 36 tane yorum bulunmakta