Şehidim... Şiiri - Ozan Yayla

Sen Benim umudumdun,
Yarınımdın benim, sen...
Tek tutacak dalımdın,
Torunumdun benim,sen...

Evladım yok, bir sendin,
Onlardan bana kalan...
Soyumdan son neferdin,
Canım Vatan'a kalan...

Ömrünün baharında,
Sarardın, döküldün sen...
Benim ciğerim idin,
Yerinden söküldün sen...

Aklımdan çıkmıyorsun,
Seni unutamadım...
Affet beni n'olursun,
Sözümü tutamadım...

Unutmak mümkünmü ki,
Halâ taptaze acın...
Kanın yerde duruyor,
Alınamadı öcün...

Sen benim gonca gülüm,
Yeni açmış bir çiçek...
Muz ile besleniyor,
Seni koparan KÖÇEK...

Yarın kefini yırtar,
Belki ordan çıkarda...
Onu suçlamıyorum,
Suçlu olan yukarda...

Evet, suç onda değil,
Onun değil kusurda...
Suç bende bahtı karam,
Şu ektiğim * mısırda...

Zürriyeti olmayan,
Derde-merde eğilmez...
Evladı bulunmayan,
Ciğer acısın bilmez...

Beni düşünme sakın,
ALLAH sabrın verecek...
Kimbilir, onlar nerde,
ve nasıl geberecek...

...Affet bizi.