Şehid-i Muazzez Şiiri - Serdar Karaca

Işıklar sönerdi evimizde bir zaman,

Hemen yakıverirdi bir mum ,

Annem veyahut babam.

Başladı annem çekti Bismillah,

Kulak verdik bizde dedik: Vira Bismillah..

Karadeniz'in dağları zordur geçilmesi oğul!

Yaylası dumanlıdır ve aniden soğur.

Karadeniz'in dağları zordur geçilmesi oğul!

Giden dönmemiş, kalanlar gün görmemiş,

Seven alamamış ,garip kalmış gönül oğul!

Sarmış köyü kara bulutlar,

Koskoca bir endişe!

Toplamışlar üst üste kadın çocuk demeden,

Deşe deşe!

Geçmiş zaman silinmemiş izleri,

Dedesi gezdirmiş ona;
Tek tek cepheleri..

Görmüş orda bir asker,
Silahıyla yatarken,
Anlında kan;
Yüzünde güller açarken..

Yavrum sen şehid evladısın,
Zillet çekme.
Demiş evvela, Sakın ha!
Buralara bevl etme.

Ben yavruma anlattım,
Sen de anlat yavruna..

Uzakta ,ayak çıplak, karnı aç bir askerin
Demişler ona;
Rütbeni yükseltelim?

Demiş;
Şehadet rütbesini ben;
Tercih ederim!

Bir top mermisi geldi tam isabet ile,

Yükseldi rütbesi Şehadet mertebesine

İsmi neydi bilemedim şimdi adını,

Şehid-i Muazzez koyduk biz onun adını…