Şehid Şiiri - Sabri Özcan

Esas duruşumu komut bozar bir de ölüm
Yaşadığım yerde varolamaz ihanet ve zulüm
Ben peygamberlerden sonraki kulum
Askerler içinde Fahr-i Kainat’a makbulüm

Silahım namusum can yongası canandır
Şarjörüm dolu ah dolu aşk dolu candır
Birimiz şehadet şerbetini içtiysek demin
Binimiz şehadete aşk ile eyler yemin

Palaskam gayret kemerim
Kasaturam şehadet kasemim
Açsın diye yurdumda milyarlarca yasemin
Bekçisiyim ben bin yıllardır ülkemin

Ölüm işlemez bize kafa tutamaz zulüm
Kahpe pusularında namerdi vurur ölüm
Ateş olup su toprak dağ taş üstüme yağsa
Ebedi şaha kalkar bin can ile yürürüm

Korku salamaz bana gözüm ile gördüğüm
Bir yanım Hamza’dır* bir yanım Ali*
Ardımsıra veliler göğümsıra melekler
Önümsıra yol gösterir adımı veren Nebi**

Birlikte geçmedik mi Kürd’ü Laz’ı Çerkez’i…
Alparslan’ın ardında yürüyüp Malazgirt’i
Ne çabuk unutmuşuz Sultan Yavuz Selim’i..
Yaya süvarileri Resulullah** yürürken…..

Atalar emaneti açarsam defterleri
Çin setinden bakınca Adriyatik görünür
Yürümeye başlarsam okyanuslar yarılır
Tarih şehadet eder tüm defterler dürülür

Bağdat benim Şam benim Isfahan Turan benim
Sibirya sitepleri at koştuğum yer benim
Ne kapitalist tanırım ne komünist ne emperyalist
Okyanuslar aşarım kahpelerin başına yığarım kıtaları

Peygamber ocağının küllenmiş ateşiyim
Horasandan üflenen veliler nefesiyim
Bir alevlenirsem dünya ateş topudur
İbrahim’in gülleri açsın diye ben varım.

Er Eğitimci Jandarma Komando