Bir yürek yangınından, arta kalan küle bak,
Tomurcuktu, kokardı; yazık, solmuş, güle bak,
Mehtâbın savurduğu, siyah, ince tüle bak,
Seherde içli içli şakıyan bülbüle bak...
Perde perde yükselen sesi arşa eriyor,
Bu ses; kırık kalplere, huşû, rahmet seriyor.
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
