Seher Yeli Şiiri - Günay Özdeniz

Seher…seher eserken gönlüme can veren yel,
Kırdan-bayırdan,dağdan-yazıdan haberle gel.

Çiçek-çiçek tüten yar nefes-nefes içimde.
Tatlı bir esintidir damla damla gözümde.

Karınca uykuları kirpiklerimde gayret
Sevgili cilvesince daldan yaprakla el et.

Kaçıcı boş geliş bu,umutlarımı döken.
Kaçıncı şafaktır bu,bekleyişlerde söken?

Gel…gel…gel artık sen ey rüyâlarımın özü;
Sönsün artık ruhumda yanan bu gurbet közü.

Efil efil eserek sırılsıklam muştuyla;
Uyandır beni gel o sevgilinin aşkıyla.

Sevgili eli gibi okşayıp saçlarımı;
Umutlarımı ver de dindir gözyaşlarımı.

Silkele dallar gibi,yabancı gitsin benden;
Kökten gelen sularla can bulayım yeniden.

Ben yeniden can bulma hazzıyla oh çekerken;
Sen mutlu bir hayatın şafağını sun erken…

Özlemlerin onunla domur domur açılsın;
Bir tatlı rüya gibi gönüllere saçılsın…