Seher Süvarileri Şiiri - Gürsel Çopur

Sulusepken gönül vadilerinde büyümüşlerdi
İğneden ipliğe huzur kafiyesi vardı
Vardı kalamin de yanaşamadığı dilimler
Dehliz kokmuyordu yay gibi gerilmiş ümit sofrasında
Kördüğüm sayfaları yırtılmıştı takvimlere inat
Altın koylarda bir karış ufuk zemini de fayda
Şemim ile fırçalanmış bir libas ki gurbet yolculuğunda
Uzak değildir ikindi güneşi
Köhne açıya ramak kalmadan bir yalaz düşüyle
Yalaz düşü..dost sıcaklığını utandıramaz

Gözlerinde beşaşet yelkenlisi koza örüyor
Abluka altındaki neşide piramitleri ise cabası
Hızır nefesiyle hazır olanların töhmeti olamaz
Gül rikkatiyle sulanıyor bir ravza
Gönül sepet sepet helecan dağıtmada
İpek nabızlarda cenk filleri vaveyla kopartamaz

Güneş doğmadan günü besleyenlerin var
Arı olmadan da bal yapanların..
Peykan kuyusunda saplanmazsa bir mızrak kalbe
Sonsuzluğu emziren bir kalbin var
Ey dünya..! Aç gözlerini ve uyan artık
Uyan ki,kapanmasın bu süvarilere tebessümün.