Şehir ve Çocuklar
Ayaz bir gecede yürüyordu
Çaresizce süzülüyordu dar sokaktan
Yıldızlar koruyordu sanki onu karanlıktan
Üşüyordu
Ayrıldık,
Susuşlarıma bir de sensizliğimi ekledim
Ben hiç ağlmadım ki hıçkırmadan
Bir şey vardı aramızda kalan
Senin bıraktğın sayfa dolusu yalanlar
Benim atmaya korktuğum anılar...
Soluksuz bir rüzgar gibi geçti
Kimbilir yastaydık kısa bir ömür
Eskilere dönüp bakmaktan
Birbirimize bakmayı unuttuk
Yaşadık mı yoksa yaşlandık mı?
Zamanı durdursalar
bütün yalanlar gözlerinde kalırdı
Sakladığım düşleri çarşaf gibi sarsalar
Tuttuğum her dileğin sen olduğunu
Görebilirdi belki gözlerin
Aramızda duran zaman
Hüzünlü bir sonbahar gününü hatırlatıyor nefesin
Hafif soğuk,bir yağmur sonrası gibi ferahlatıcı
Tenin yaprak kokusu her sabah yastığımın başucunda
İhanet karışmamalıydı bu sessiz gidişine
İçimde bu ürkek dünyayı yaratan senden ayrılmak korkusu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!