Seher Doğan
Aynı şehirde oluşun bu kadar gülümsetiyorsa beni
Gel sen düşün hayatımdaki yerini
Aynı gökyüzüne bakıyorsa gözlerimiz
Aynı cadde de dolaşacak yüreğimiz
Belki yanımdan geçeceksin hissi
Ya aynı vapurda olursak
Baktım bir sana bir de kendime
İstanbul!
Şöyle durdum sukut ettim
Al bayrağa yüzüm döndüm
Dalgalandı Fatih’i gördüm
İstanbul, ruhumun aynası
Mihrabında serilmiş yatıyor ay gecenin
Bekleyenin gözleri kumsal misali
tozlu raflı yolları
Unutulmak değildir
kıyamet alâmeti
Zamana yenilmektir
Dünyanın tılsımı olsa gerek
Vuku bulduğum noktalarda sen
Öyle ya bir bahardır kapladı dünyayı....
Merhaba diye başlayan cümleler kursam
İki satır değil sayfalar dolusu bıraksam akşamlarına
Sen gelince bahçenin papatyaları beyaz goncalar açsa
Toprak koksa buram buram
Senin ektiğin tohumlar yeşerse sabaha karşı
Güneş tan yerinden doğarken
Sen gideli yıllar oldu
Bak karanfiller soldu
Toprak oldu ateş oldu
Kapıların yokluğunda
Sıra oldu sır oldu
Mevlana seyrine daldı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!