Seher Abla Şiiri - Dağlar Özügüç

Seher abla benzemezdi bizim yörenin kadınlarına
Açık tenli sarı saçlı ince belli üstelik gamzeli
Çarşıya çıktığında gün doğardı kasaba esnafına
Bazen uzun saçları açılırdı rüzgarda
Parlayan altının rengi kıvamında
Pazen entarinin içinde bütün hatları ortada
Müthiş cilveli yürürdü yosma

Her cumartesi akşam matinesinde
Belediye Sinemasında özel locasında
Mutlaka olurdu seher abla
Merdivenlere atılan her adımında
Kısalırdı etek boyu çorapsız beyaz bacaklarında
Hayranlarının gözleri kalçalarının kıvrımlarında
O pervasız ama her şeyin bal gibi farkında

Kendine bakardı fiziğini hiç bozmadı
Sabunu,Kremi,rimeli Seher markaydı
Kadınlar ihtiyaçlarını hep öyle arardı
Tabii hakkında çok dedikodu da vardı
Rakı sofralarında fantezilerin bini bir paraydı
Gaza gelen evinin önünde tur atardı
Hepsi de avucunu yalardı

O Kötü bir şey yapmadı
Güzeldi ve güzelliğinin de farkındaydı
Beğenilmek onu rahatlatırdı
Kasabanın rüyalarının kadınıydı
Ahlak budalası namertler
Elde edemediler diye iftira ettiler
Bir sarhoşun kurşununa kurban ettiler