Şehâdete Kalkan Permek Ne Güzel

Fânide sefayı sürenler münkir
Fakirlik sefâsı sürmek ne güzel
Çünki dünyâ mümin cehennemidir
Çileyle: cennete girmek ne güzel

Nûrunun içinde nûrdur gördüğü
Hamken GALÛ BELÂ’diye erdiği
Elestü bi Rabbiküm’e verdiği
Ahd’de sadâkatle durmak ne güzel

Dert belâ tebelleş edildiğinde
Nefis sabır ile yedildiğinde
Tevekkül hakka gidildiğinde
Haktan inâyeti görmek ne güzel

Mümin öze bakar diğerlerine
Bakarsa od düşer beherlerine
Âllâh’a düşmanın ciğerlerine
İmân hançerini vurmak ne güzel

Selâm esmâ’sıdır, yerde kalınca
İstimâlsizlikten belâ bulunca
Müslüman görünüp münkir olunca
Câhim: postunu sermek ne güzel

Âllâh kâlbe vurdu ise mühürü
Onları; fehmeyle domuzdan sürü
Riyâyı, ben’liği bünyeden kürü
Kulluk hitâbını ermek ne güzel

Dünyâ âhiretin tarlası imiş
İyi, güzel, doğrulukta zer gümüş
Ne kersen onu biçersin demiş
Şehâdete kalkan parmak ne güzel

Kim inkâr ederse Kamer şakkını
Zülfikâr unutur kirdiği kını
Yetim, mazlum mağdur, dul’un hakkını
Yiyenin sadrını yarmak ne güzel

Cengine takbirlerle girenlerin
Cihâd-ı ekberde can verenlerin
Gâzi olup onları, görenlerin
Şanlı yarasını sarmak ne güzel

Lânettullâhın bu mezellet, kiri
Ele alıp suyla dolu kevgiri
Yokmu; döküp temizleyecek biri?
Mâyâyı: kevserle karmak ne güzel

Veren el alandan üstündür demiş
Vecizeyi: Şanlı Nebî söylemiş
Mümine âfiyet ihsân eylemiş
Canı Hak yolunda yormak ne güzel

Hâl tahayyül et inceden ince
Yaşatılan düzen İSLÂM’mı sence?
Zalimden, despottan ölmeden önce
Zulmün hesabını sormak ne güzel

İSLÂMİ: tek dalın HABLÛLLÂH senin
Görme, duyma ayıbını kimsenin
Seher vakti ılgıt, ılgıt esenin
Rahmet incisini dermek ne güzel