Şehadet ve İnkar Şiiri - İlhan Demir

ŞEHADET VE İNKAR

Sıcak bir yaz gecesi gibi
Masmaviydi gözleri.
Öyle bir tutuşu vardı ki ellerimden
Mest ediyordu sözleri.

Hep yanımda olmalıydı
Ve ben hep onun yanında.
Her şeyi unutmalıydım
Yatarken kucağında.

Çok geçmeden açtı kalbini
İnanmazdı Allah’a.
Evren kendini yaratmıştı
Gerek yoktu duaya.

Bir basit masa bile
Olamazken ustasız.
Koskoca kainat
Olur muydu Yaratıcısız?

O ellerini çekti
Okşarken saçlarımdan,
Ben başımı kaldırdım
Yatarken kucağından.

İkimizde sessizce
Kalktık ayağa yavaşça.
En ufak bir taviz yoktu
Kalplerimizdeki inanca.

Bir eyvallah bile demeden
Döndük sırtlarımızı.
O gitti dünya peşine
Ben gittim “Sırat-ı Mustakim’e”

Ya Rasullullah!

Şehadet ederim ki:
Kulu ve Rasul’üsün Allah’ın.
O Allah’ki: Eşsiz yaratıcısıdır
Bu sonsuz kainatın.