Şehadet Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Ben kavgada ölmek isterim
Bir sevginin kavgasında vuruşarak

Öyle durup dururken
Bir kalp sektesi almamalı canımı
Ya da ters şeritten gelen bir aracın altında kalmamalıyım
Ya da bitmek bilmeyen bir şubat fırtınasında
Öksüre öksüre bırakmamalıyım dünyayı

Kefen parası ayırıp bir kenara şöyle
Sessiz bir merasimle
Kim bilir hangi kabristanda
Teslim edilmemeliyim böceklerin insafına
Merhametine kalmamalıyım acıları zamanla dinecek kalplerin

Işıldayan gözlerinde olmak isterim mısralarım okuyanların
Ezberlerinde dimağlarında ve yüreklerinde
Her şeye rağmen var olabilmenin zafer coşkusuyla
Yayılabilmeliyim tebessümlerde

Ben dövüşürerek ölmek isterim bu yüzden
Bedenimi çiğnemeden geçmemeli zaman
Yükselmeli bedenimin üstünde ardımdan gelenler
Korkmadan tırsmadan kaçmadan

Bir kurşun belki
Belki bir dipçik
Belki bir yıpranmış ip morarmış boynumda
Alıp götürecek neyse beni bu renkli dünyadan
Sevgim için savaşırken ölmeyi isterim mevsimi fark etmez

Ağacın tepesinde küflenmiş bir ceviz gibi değil
Bir çürük incirin yerde patlaması gibi olmamalı
Benim teslim olmam
Bir yaman kavgada olmalı ölümüm
Haykırışım şahlandırmalı yoldaşlarımı
Bir çığa dönüşmeli öfke

Yoksa sizlere ömür
Yumdu gözlerini
Uyanmadı bir daha dememeliler benim için

Herkes kendine bir ölüm şekli diler tasayla
Ben sevgim için dövüşerek ölmek isterim
Peşimdekiler pişman olmamalı beni tanıdığına
Sevgili gülsün diye ağlanır
Sevgili yaşasın diye ölünür
Sevgiliye bir lokma düşsün diye aç kalınır

Öyle boşu boşuna ölüp gitmek de neyin nesi
Öleceksem ben sevgim için savaşarak ölmeliyim
Kara kâbusu olmalıyım yoldaşıma sataşana
Ölümü olmalıyım yoldaşımın korkusunun

Dövüşürken ölmeliyim ben sevgim için
Kızıl gelincikler boyamalı kanımla beraber toprağı
Kızıl şafaklara bayrak olmalı gelinciklere karışan kanım
Serin bir yaz sabahı olsa ne güzel olur
Ben savaşarak ölmeliyim sevgim için