Şeh-riban-u Şiiri - Erdal Akbolat

Şehrinban,benim soylu sevdam
Aşık olduğum;yüzüne aşüfte olduğum
Yıldız gözlerine vurulduğum,Şehriban

Sen benim ilk sevdamdın,ilk aşkım
Karanlığıma doğan bir yıldız
Gecemi aydınlatan tek süreyyaydın

Hep seni düşünürdüm,seni düşlerdim sevgilim
Güneşin doğduğu andan,battığı,zamana değin

Sen herşeyimdin,tek sebebim
Muhtaç olduğum tek şey,hasret çektiğim
Tek hasretim

Gittin ay parçası çehrelim
Gittin...

Beni yalnızlığa terkederek
Bu körolası karanlık şehre mahkum ettin

Sevdim seni, gözümün bebeği,seni sevdim
Ölçüsüzce ,edepsizce ve delice sevdim

Gözümün nuru,gözümün bebeği,canımın içi
Gittin gideli tarumarım şimdi
Ah! Maralım
Kadanalım
Ben bende değilim şimdi

Ah! Şehriban...Soylu sevdam
Yıldız çiçeğim benim kara sevdam

yoksun artık yanımda yokluksun
Eksikliğin gözlerimde
Sen benim yokluğumsun

Şimdi sensizlerde sensiz gecelerdeyim
Suskunum sessizim artık deli dolu değilim

Şimdi sensizlerde sensiz gecelerdeyim
Durgunum,yorgunum,senin yokluğuna gebeyim

Ey benim ölümden öteye sevdiğim soylu sevdam

Şimdi geceler
Sensizlim ve yalnızlığım olacak
Ve ben seni düşüneceğim
Gökyüzünü aydınlatan yıldızlara bakarak

Ve seni düşüneceğim
Hissedilir yalnızlığın karanlığında
Rüzgarlarla ağlaşarak

Seni yaşayacağım hayalinin kollarında koklaşarak