Segâh Makamından Şiiri - Mecit Aktürk

Yanmışsa yüreğim, yaraysa yer yer
Bilin ki hecemin her gün âhı var
Gönül mürekkebi karaysa eğer
Kalemin, kâğıdın ne günahı var

Taştıkça solumda hassas sürahi
Gâh dilden dökerim, yazarım gâhi
Ârife ne gerek âmâlar dahi
Anlar; kan kokulu girizgâhı var

Hislerin yurdunda artınca elem
Yine can yükümü yüklendi kalem
Hem ruhum dağlandı, bağrım yandı hem
Başımda dertlerin yine şâhı var

Bir çare umduğum talihin eli
Buz gibi soğuktu bildim bileli
Adını kalbimden sildim sileli
Onun da farklı bir güzergâhı var

Görüp de bahtımı yelesi terli
Sanmayın bir şikâr; her işi şerli
Ne zaman hissetse kalbim kederli
Her derde kaderli bir izahı var

Dursam da kadere her an kıyama
Sarmadı yaramı verdiği yama
Hazanın hakkından gelirdim amma
Elinde fırtına, kar silahı var

Lavını görünce gönül odumun
Mecali kalmadı son umudumun
Mızrabı inleyen mahzun udumun
Telinde hıçkırık ve segâhı var