Şeftali Ağacı Şiiri - Cemil Aygen

Benim küçük şeftali ağacım
Koskocaman olmuşta
Meyve vermiş
Koca ağaçta iki şeftali kalmış
Gizlenmiş saklanmış sanki
Yaprak renginde sarı..yeşil
Kırmızı karışımı birşey
Arılar balı kendisi için yaparmış
İnsanların aldığını hırsızlık sayarmış
Ya şeftali ağacına ne oluyor
Bu kadar gizlemek niye
İki dal arasında
Altı yaprak...Üstü yaprak
Bu kadar gizlemek niye
Koparmadım da
Bekledim de yaprakları dökülsün
İyice meydana çıksın
Son kalan bu iki şeftalinin
Bir boyun büküşü vardı
Bir daldan düşüşü vardı yere
Tüm gücünü harcamış
Diklenmiş doğaya kafa tutmuş
Son kalan yavrularını gizlemiş
Kuşlara bile vermemiş
Ama çıplak kalınca
Kurumuş dalları nemli
Ağlamış gibiydi
Yere düşen şeftaliyi
Kendi toprağına gömdüm
Kendi gövdesinin dibine
Bilmem...Belki ben yanıldım
O rüzgarın hışırtısıyla
Bir ayrı ses..Bir ayrı şarkı söylüyordu
Dallarında ayrı bir heybet vardı
Belkide yağan yağmurla bin yıllık
Evlat duyguları kabardı
Dallarını öptüğüm
O güzelim..Fidan alıp büyüttüğüm
Kocaman duygusal şeftali ağacımın...