Göçtüğümde fani dünyadan,
Toplayın bütün
Gülen resimlerimi.
Asın tek tek dallarına,
Başucuma diktiğiniz şeftali ağacının.
Gelen geçenin içi açılsın,
Benim gibi yaşayası,
Benim gibi ölesi gelsin..
Taşım ebruli olsun,
Dostlar gelip dokundukça,
Bir tebessüm
Dudak kenarlarına otursun..
Ne ölmekten korksunlar,
Ne de yaşamaktan...
Kayıt Tarihi : 9.1.2015 11:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Engin görüşünüz ve usta kaleminizle
insana dair en hassas bir duyguyu
yakalayıp onu çok güzel bir şekilde
şiirleştirmişsiniz.
Sizi tebrik eder
başarılarınızın devamını dilerim
Ne de yaşamaktan...
Özgün bir şiir, tebrikler... 10 puan +ant. Esen kalın...
Yaşam ağacı...
Bir ömürdür!
Kimi edeceksin?
Baş tacı!
Nereden bileceksin?
Bugünün goncası güldür!
İnsan bilmediğine kördür!
Tatmadan bilinmez tatlı acı?! _______ Arif Tatar
TÜM YORUMLAR (3)