Şefkatin Şahı Şiiri - Muhammet Enes Sarı

Kainat sayfasına öyle bir destan yazılıki,hiçbir zihne sığmaz
Şahit gösteririm herşeyi,hiçbirşey böyle aziz olamaz,
Şefkatin şahları,gökteki güneştir,asla sönüp solmaz,
O valide merhametiki,hiçbir yürekte bulunmaz.

Kimsesizlik dağlarından sesleniyorum,duy sesimi ana,
Kaybettiğimsin benim,arıyorum ta o andan bu ana,
Hergece matemimi bir deste gül yapıp yolluyorum sana,
İnan bu dertten daha mahzunu yüklenemez bir insana.

Bir tiryaktın kanayan namelerim ve bitik benliğime,
Bir tebessümdün,yanlızlığın hüküm sürdüğü bedenime,
Arşı inim inim inletecek bir nidaydın sessizliğime,
Fakat şimdi harabe oldum, ağlayarak sensizliğime.

Hadi neolur,uzat elini,alemin haşin kanununu bozarak,
Bu diyardan zamansız göçünü,avare beynime kazarak,
Parmaklarımı mezar taşında erittim,anne yazarak,
Bak daha kollarım var,onlarda tükenecek harcanarak.

Eğerki bilsem ölümdür tek çaresi sana kavuşamanın,
İnan divanelik olur,kıymeti kalmaz yaşamanın,
Korktuğum tek şey,gelipte seni bulamamak,
Mahşer meydanını birbirine katıp,dehşete kapılmak.