Sevgisine, şefkatine muhtaç olduklarım öldü
Evim, barkım, ilim, yurdum bana yad oldu
Çarpan yüreğim durdu, kanım damarımda dondu
Baharda beklediğim goncalar yaz gelmeden soldu
Arkamdaki güvendiğim dağlarım kayboldu
Muallâktayım, sanki varlığım birden yokoldu
Şimdi, dipsiz derin kuyulara düşmüş gibiyim
Can evimden bir şeyler koptu, gözlerim doldu
Baba evinden boynu bükük ayrılışım, hazin oldu
Kapanıp mezarlarına, ağlayarak dualar okudumdu
Beni yurduma bağlayan Anam, Babammış meğer
Onların olmadığı eve varmak, bana çok dokundu
Kayıt Tarihi : 23.3.2008 14:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!