Şefkat Definesi Görkemli Ecem

Güç geçen o günlerin yokuşundan düzüne,
Sabrederek ulaştın, Şefkattir, kalp definen.
Değsen de anneciğim ömrünün ilk güzüne,
Ruhun hep yirmisinde sevgi yüklüdür sinen.

Kısa kesik çizgiler yüzünle ellerine,
Yorgun yıllar sonrası işlendi örge örge.
Çare sunar varlığın gönlümün sellerine,
Özverili sözlerin yardımcımdır ey bilge!

Canından kopuverip canıyla can olduğum.
Özlem yanardağında şimdi elginlerdeyim.
Üzülerek ağlayıp sensizlikte solduğum.
İçim bir Karadeniz derin enginlerdeyim.

Gamzene süzülen yaş, sürekli acı sahnem.
Yurdun soğuk ranzası sanki kuyunun dibi,
Ağır geldi ayrılık nasıl anlatsam annem.
Dolamıştın kolunu boynuma atkı gibi,

Yoğunlaştın daha bir sen bende kutsal imge,
Şu an kalbimle gözüm iletişim halinde.
Ak saçından yansıyan nurunla simge simge,
Giriver düşlerime sevinç ol nihalinde.

Lacivert örtüsünü göğe gerince gece,
Çoğalan soğukların üşürüm ayazında.
Isı saçan gözünle sen ey görkemli ece!
Gelsen de bir ısınsam yüreğinin yazında.

Ellerim kabarıyor çamaşır yıkayınca,
Biliyor musun? Anne artık saçım da kısa.
Göresim gelir seni bu yer beni sıkınca,
Ümidin olacağım ne olur etme tasa.