Şefkat Şiiri - Mustafa Benkli

Rabbimin, rahmıyla, mahlukuna bahşetme şefkattir...
İnce bir sevdayla, sevgiliye meyletme şefkattir;
Kimsesiz yavruyla ağlayana rikkat de şefkattir...
Mazlumun gönlüyle hüznü ise imdât ve şefkattir;
Zâlimin zûlmüyle inleyene himmet de şefkattir...
Allahım! Şefkatle, isteyene şavkın; ne şefkattir?

Fâ i lâ tün / müf te î lü / fe i lâ tün / me fâ î lün
(- . - - / - . - . / . . - - / . - - -)

[ Vezîn; *Fâilâtün feilâtün mefâîlün* kalıbına *müfteîlü* cümlesinin eklenmesiyle bu şiire mahsus tertip edilmiştir. M.Benkli.)