Şefkat Şiiri - Şirkan Hatay

Bir kaynak düşününki nehirler ondan beslenir!
Onun suyuyla yıkananda ne pas kalır ne de kir!
Merhamet ve refetse ondan fışkıran birer hayat!
Kurumayan bir insanlık okyanusudur şefkat!

Aşktan da, sevgiden de kat be kat daha keskindir!
Erkekte mi daha çok bulunur kadında mı kim bilir?
Analar temsil edermiş onu, öyle mi fıtrat-ı hilkat?
Yakub’un gözlerini yitirmesine ne demeli? Şefkat!

Söküldü mü kalbinden, insan delirir ve canileşir!
Kas katı olur davranışları, ruhu ve kalbi taş kesilir
Ne insanlık alemi onsuz yaşayabilir, ne de hayvanat!
Adaletle kaimdir onunla daimdir tüm varlık ve kainat
Zerreleri galaksilere bağlayan ilahi cazibedir Şefkat!