Şefkat Şiiri - Halil Uçar

Bulunur her daim şefkat yürekte,
Olamaz gayrı taş yürekli kalpte,
Öyle insan var ise menfaate,
Kalmış ihtiyacı bir merhamete.

Şefkat, kimseler için değil içten,
Yaparsın sende iyi insan isen,
Zor bir şey değil mutluluk, cömertsen,
Kalpte iz bırakırsın şefkatliysen.

Hayvanı bile kendine sevdiren ,
Küçücük bir şefkat elini veren ,
İnsanlığın ruh ihtiyacı çeken ,
Kaybolmuş içinde merhamet eden.

Bazen görmediğimiz acılarla,
Sızlar yüreği geçici dünyada,
Acar elini can veren Allaha.
Mutluluk verir huzuruna çıkmaya.

İnse yedi kat gökten aleme,
Verse merhamet şefkat yüreğine,
Vicdanın sesini akıl işitse ,
Olmazdı böyle mutsuzluk yerde.

Neyler onsuz kalmış deli yüreğe,
Düşer içinin yalan gafletine,
Ah keşke edip dinlese bir gece ,
Burada ölüm vardır, arlanmaz kimse.