Sefir Şiiri - Ömer Temel

Ben artık uzakların bilgisiz sefiriyim,
Feylesof amaların nefsinin kafiriyim.
Kulağımda uğultu yılların çığlığı var,
Yaprak yaprak dökülen benliğimde intihar,
Nehirlerim kurudu yüreğimde kerbela,
Ve öldü bir kazada bonkör tanrı kibela.
Dünya bir tahta atın toynağında koşuyor,
Dümen dümen içinde Truva da şaşıyor.
Bilmiyorum acaba ebed i buldu da kul,
Bana haber vermedi ihanet etti okul.
Dişleri yeni çıktı maşallah süt ninemin,
Mısır silosu kurmuş mezarda yerim deyin.
Bin yıllık ömür almış adam öl sancağından,
Çocuk medet umarken akbaba cırnağından.
Yastık boynuma kiriş betonarme yatakta,
Yorgan ahtapot eli dolam dolam yutakta.
Hiç olmadımı yoksa oynadığım lunapark,
Zaman denilen serpuş söyle ne kadar uzak.
Bir garip senfonidir sol anahtarı kırık,
Tırmalanır la sesi güftenin gamı buruk.
Halay çektiğim poççik arada kimse yokmu,
İkimize bir davul bir zurna biraz çokmu?
Mendiller kan tükürdü verem olmuş delilo,
Birliğe çalan zılgıt nankörlük de koççero.
Kasemdeki bilyeler hani hep dönecekti,
Hani o İbrahim’e yanan od sönecekti,
İtfaiye tatilde sabotajdan bi haber,
Nöbetçi tulumbacı alevden daha beter.
Hürriyet çelik çomak riyakar heybesinde,
Kurt koyundan sevimli şimdi kuş kisvesinde.
Beynimin tek katili şıngıllı çam beşiğim,
Ta çocukken ucuzdum bir liraydı keşiğim.
Bana balık verenler kokuttular denizi,
Bir olta verseydiler yakalardım dehlizi.
Gavurun ne farkı var yanımdaki hin imden,
Kardeşiyim ben onun en azından tenimden.
Sevgili Ayfer Ablam yaşmağını kalın çek,
Ne kimse görsün seni nede sen gör tek gerçek.
Birbirini zorlayan az veya çok giy diye,
Muhtaç olsa bit vermez,aç susuz bir sabiye.
Ben artık uzakların bilgesiz sefiriyim,
Birbirini dağlayan dağların kafiriyim.

28.10.2008