Sefilliğin aşkı ney çalarken

sefilliğin aşkı ney çalarken
ben ruhunun bestesinden erirken
tutku kıyılarını eriten öfkemizin tortusu
acı tohumlarımızı ekti
sen gidememenin zakkumu
ben Leylasızlığın kaktüsü,
ve sonra yıkılıyor özenli kurduğumuz hayaller.
Yalnızlığa kitap yakamozlarımızın sırrı
Gözlerimize mil çekiyor aynı ruhun aynasında aynı acılar arifesinde
bekliyoruz işareti gelecek sevgiler gibi.
Ayrılmak ne kadar zor geliyor
bu denli akışken aşkımız
hayallere hayalet olan bir geçmişin eskimişiymişiz gibi
her şeye iz bırakan yüreğin süzgecinden sevdalarım süzüldü
ben benden duruldu
duru bir geleceğin temizliğinde
sensizlik kirlendi
yeni aşk gemisi beni aldı benden
sense kalmaların titaniği olarak
hep gizil susuşlarda su gibi kaldın
bense aşk gemisinin çarpacağı aysbergine gidiyorken
o öldü dediler
o zaten ölüydü dedim
hayır gerçekten öldü
oysa ben bugün öldüm sana ölennaz