Sefil Ruhlar Şiiri - Aydın Karatay

hep aldanmadık mı sanki
sürüklenip gitmedikmi bir tufanın ardında
kovalaya kovalaya kovalanır olmadıkmı
alışmadıkmı biz böyle yaşamaya
nedenlerimiz olmadımı hep
yanlışların ardında pusu kurmadıkmı
sefil ruhlar gibi yaşamadıkmı bir ömrü

bazen küstük degilmi bazen güldük
dertlendik ağladık küstük
içitik içimizde besledik düşüncelerimizi
rahat bir nefes alamadık hiç
hep bizden öncekileri konuştuk
sonraları umursamadık çünki
yarınlarımız dünden belliydi sanki
sefil ruhlar gibi yaşamadıkmı bir ömrü

aşkı bile yaşamayadık özgürce
sade ve dengidüz yaşamaya alışmıştık
ileriye koşmadık hiç yerimizde saydık
bizi biz eden olmadı suçlandık
çahildik egitilmedik bilgiliydik paylaşmadık
kendimizdi kendimizde saklı olan
şimdi suçlamıyorum kendimi
bana kalanı harcadım ben
benden sonrakilere daha çok vermek için

şimdi kızamıyorum kendime
eski püskü bir yaşamdı diye
bilmenizi isterim
sefil ruhlar gibi yaşadık hepimiz
ve artık ölmek istiyorum şehirler arası
bir otobüs istasyonunda
birazda olsa sesimi duyurmak istiyorum
sessizligimin şahidi olarak
ve artık haykırmak istiyorum
inançlarım adına özgürce koşmak yarınlara
kısıtlamalar olmaksızın yaşamak istiyorum
düşüncelerimi serbest bırakın
ben ölmek istiyorum
bir özgürlük duragında

başımı kaldırıp gökyüzüne bakmak istiyorum
merak ettiklerimi bilmek ögrenmek istiyorum
bizi bizden alanları tanımak istiyorum
aşık olmak istiyorum
ama
sözlük anlamı olarak degil
yaşamak istiyorum hissetmek
algılamak........

ve ölmek istiyorum artık
ne kadar yaşayamadımsa o kadar ölmek
ne kadar sevemedimse o kadar ölmek
ne kadar alındıysa elimden özgürlüğüm o kadar
bilmenizi istiyorum bilmenizi
sefil ruhlar gibi yaşadık bir ömrü
HEPİMİZ : (................

İZMİR / YEŞİLYURT 07 - 11 - 02