Sefil Kul Şiiri - Çetin Ferhat

yeryüzünün acımasız karanlığında
zindanlardayken o yalnızlığım
resimsiz sayfanda açıldı zincirli kapım
bir sevda ipini taktım boynuma
tanrının lutfettiği bir melektin sen yarim
gidecektim kararlıydım senin için
idam sehpasına,,
benim için güneşin morötesi ışınıydın sen
sana dalgalardan kalem yapmıştım
sevdamı yazmak için kumsala
birgün dudakların kurursa susuzluktan
okyanusu getircektim sana,
akşam ayazında üşürsen balkonunda
güneşi indirecektim kapına
eğer gönlün sevgi ararsa diye
kalbimi söküp verecektim cananım
yaktın beni yıktın biye,,,
olsun be gülüm olan olmuş herneyse…
sihir gibiydin biliyormusun,kendi sayfanda
engin denizler kadar hürdü gözlerin
yüreğini görmek istesede tanrı kulları,,
bakakalacaklardı benim gibi arkanda
dünya güzelide olsan bilk kendi kendine,
offfff dağlarının gazabı düşecek şimdi üstüne,
yarınlara ulaşacakmı yaşayan gölgeyin habercisi,
rahatmısın şimdiiiiiii.uyuyacakmısın
senide yakacak bir gün SEFİL KULUN sevgisi