Sefil Köyüm Şiiri - Şair Şahin Karaman

Her kuşun yuvası vardır barınır.
Göçüvermiş koza’n vay sefil köyüm.
Senden geçen yolcu pişer arınır,
Gönüllere kazan vay sefil köyüm.

Kış gelmeden hüzün çöker bağına.
Beyaz örtü düşer yüce dağına.
Hayat zor dönersin viran çağına,
Kaderine kızan vay sefil köyüm.

Ne ateşler yandı söndü bağrında.
Çok çiçekler küle döndü uğrunda.
Kardeşliğe müjde vardı çağrında,
Tarihleri yazan vay sefil köyüm.

Sana bu özlemim gölgem eşimdir.
İçim değil, gülen arsız dışımdır.
Ağustos’ta gurbet ayaz kışımdır,
Baharları hazan vay sefil köyüm.

Yoksulluğa yenik düştük üzüldük.
Katmer katmer gurbet ele dizildik.
Yandı yürek hasret çekip süzüldük,
Sinelere sızan vay sefil köyüm.

Şahin olduk uçtuk gurbet eline.
Mısra mısra düştük şair diline.
Dertli mızrap vurdu sazın teline,
Sedasıyla ozan vay sefil köyüm.