Sefil güzellikler Şiiri - Tülin Çay

SEFİL GÜZELLİKLER
Beni kendinden yarat
Etsiz, kemiksiz
Düş gücüm yadsımıyor yaşamın esrikliğini

Gözyaşımıın ucuna değdiğinde
Ölümün öpülecek bir yeri olur
Sevilecek herşey ve insanlar
Bakarsın, bir boşluğa tercih eder kendini
Kaderini kendi çizer ZAMAN
O sarsılmaz yılgınlığı çöküverse
Cehennemin bile bir gün adı olur

Islak toprağa pikelenmiş
Acıttığın tüm damarlarını yeşert!
Göstergebilimsel zavallılık
Hacmin kutupların ağırlığı hantallığından
Bir gün kenddini durdurur da Dünya
bitmez yine yaşam...
Açlığı sefil güzelliklere
En çöl noktasında direnir
Elma çekirdeği budanmış ot olut

Beni bitirmeye öykünme
Bitme
Bir virgül bir soru işareti
Dilin bembeya zkuşe kıvrımı
Diğer sayfaya geç(iniz) 1995