Sen avutulmuş bir hüznün
Belki de son demisin.
Demin ağlamaya hazırlanırken
Şimdi tebessüm eden yüzümsün.
Sefil bir yalnızlığa büründüm
Yalnızlığımı, yalnız ben biliyorum.
Fark edilmiyorum bu kalabalık şehirde,
Silik bir yüz, uzaktan tanıdık bir simayım sadece.
Yorgun sokakların alıngan kaldırımlarında
Çizgilere basmadan yürüyorum.
Kaldırımlar bile kaldırmıyor artık bu fikri,
Düşüncelerimi evlatlık vermek istiyorum.
Bir başımayım bak yine!
Kendimle hesaplaşıyorum.
Hiç ses etmeden, kimseye belli etmeden,
Usulca akıp gidiyorum kendimden …
Şiir : SALİH YILDIRIM
Kayıt Tarihi : 12.2.2020 03:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)