Ümit Göksel - Sefil Şiiri - Antolojime E ...

Yokluğunda ben bile kendime tahammül edemiyorum,yokluğun bana nasıl tahammül etsin?
En ücra köşelerinde şimdi hayatın,yaşamak denilirse evet yaşıyorum...
Ama hayattan tüm bağlarım kopuk bir şekilde,hiçbir çaba göstermeden hiçbir şeye özenmeden...
Oradan orya savrulup duruyorum..
Tozlu raflara kaldırılmış bir eşya gibi kendimi değersiz hissediyorum...
Sensizliğin verdiği sarhoşlukla bir bütün olduk...
O senin gibi değil hiç yalnız bırakmıyor beni...