Sefil Şiiri - Miralay Bahri

Öyle bir hâl ki bu bende,

Eşi yok ne bu gökte,ne de yerde.

Savur saçlarını,eğlensin rüzgârımda,

Geçmişten gelen bütün sırlar yanımda.
O sır ki; demirden soğuk,nefesten boğuk,

İnler kalabalık viranelerde çığlık çığlık.

Çözülse sır,ne adalet kalır ortada ne de hukuk.

Bu bolluk âleminde çokluk dolu yokluk.

Saflığın içinde pislik,pislik içinde masumluk.
Mertten kasıt dertse doğrudur,

Mert dertle dolu,dert merdin yolu.

Öyle bir sefillik ki bu tarifsiz,

Kalabalıklar içinde yalnız,cansız,hissiz ve sensiz...

16.2.2009