Sefaletim bile sefil…
Kanattığın yaradan akan yalnızlığımdır.
Taht kurduğun evde,
Yokluğuna gelinlik giydirdiğinde;
- nem kokulu duvarların
üstüme yürümesiyle kuruldu kabir-
Hapsoldum geceye…
Aşkı yaktım kandilde!
- inat karanlığın düştüğü,
gözlerindeki karalığa rağmen-
Taşlar ağırlığını kaybetti, canlanarak…
Sonun/da; -her son, sonsuza sunulan
başlangıcın eseri- aynam kırıldı, içime!
Acımasız acılar dadandı…
- sefaletime -
Kayıt Tarihi : 4.11.2006 22:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
- inat karanlığın düştüğü,
gözlerindeki karalığa rağmen-
Taşlar ağırlığını kaybetti, canlanarak…
ne güzel bir anlatım tarzı ve o güzel anlatımın doğurduğu güzel bir şiir tebriklerimle
her sey gönlnü
zce olsun saygılarımı iletirim.
selam ve dua ile
başlangıcın eseri- aynam kırıldı, içime!
Acımasız acılar dadandı…
- sefaletime
Yoo,bu kadarda olamaz bu sonsuzluğa giden yolu tarif ediyor.Halbuki hayat her şeye ragmen sevmeye değer.
Sevecek okadar şey varki,yeni güzelliklere yelken açılabilir...Sefiliğe ve acılara yenilmemen dileğiyle,
şiirine tebrikler...
Mustafa Yiğit/Adana
TÜM YORUMLAR (7)