Her gelen hazan, bir muttasıl hüzün salar
Tükenir fâni ömür, hep geçer boşa yıllar
Benden ayrı, içimde dertli bir ben ağlar
Kan olmuş gözyaşları, şelale teg çaglar
İnsandaki en mühim istidaddır necâbet
İstersen necâbet, her davete etme icâbet
Sarsın istemezsen bir gün, rûhunu nedâmet
Ahlâka muhâlif OLAN her ne varsa hicâb et
Başlamak gerek aslen her şeye, baştan
Lâkin hâlim kalmadı, çok yorgunum
Anılar ki ibârettir, gözümdeki yaştan
Geriye ben dönemem, herkese kırgınım
Kabullenmek günâhın, büyük mezîyyettir
Tekrârın encâmı da ancak hezîmettir
Aslına muhâlefet, rûhuna eziyyettir
Artık gel kendine, vakt_i azîmettir
Nefsin sevdiğinden kalb hoşnut değil
Kalmış arada akıl, nereye etse meyil
Mağrurum belki evet, içimi de dökmezem
Mıh misâli derdimi, ilelebed sökmezem
Birgün düzelir her şey ümitle sanma
Kaçan fırsat geri gelmeyecek işte
Gördüğün o son yeşil yaprağa kanma
Bil ki solacak hepsi, acı bir bekleyişte
Hâtırâtı aklında yaşatıp da yanma
Alışmalı hayâta, bu kanlı nümâyişte
Alsa da gönül derinden, onulmaz bir yâre
Hûn_ı Aşk içinde, kalsa da pâre pâre
Sükût eder merd olan, hep atar da içine
Derdi rûşen olanın Meydân_ı Aşkta işi ne
Bir ince bel ve yüzü güzele tâlib olan
Ne anlar Hüsn_i Aşktan maddede kaybolan
Dönmek..Ah o eski günlere
Değil dâhilinde mümkinâtın
Gark olmak böyle, hüzünlere
Kabullen, kânunu bu kâinâtın
Her yeni doğan gün, bana bir öncekin aratır
Ne dem grûba baksam, geçmişim hatırlatır
Kendime geçmez sözüm, yâni bekleyemem îtibar
Değilsem eğer mûteber, saâdete yer mi var
Bu hâl geldi sonradan, yoktu bende önceden
Kendime meğer benmişim, en büyük zulmü eden
Kime, neden gerek(sin): isbâtı, neyin
Gerekmez herkese, izâhı her şeyin
Sensin kendi hâkimin, ver hükmünü kendinin
Baktığında, aynaya...Aksi düşen sen misin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!