Odamın yanaklarından akıyor kırılganlıkları …
Tanrının ellerine karışmış bir ıslaklıktı bizimkisi ….
hatta pek de adil olmayan bir kalbin dışında kalmıştık …
Cümlelerim de uçar haki görme …
kanatlarını sana taktım ya! …
Küf’ür tutmuş dillerimin uçları gökyüzüne çarpıyor …
Ellerimizin çamurlu taraflarıyla avuç açıyorduk yokluğumuza...
Sevdiğimiz zamanlarda hani çok değil,
tarihin kırmızı sayfalarında gördüğümüz siyah lekeler vardı...
ve o dakikalarda sen Akrep misaliydin...
Cebimden seni şaşırtan bir yelkovan hediye ederdim zamansızca …
Ben mi?
hem cennetin de süvarisiydim hem de
cehennemin kurşun askeri!
Farkındayım git gide saydamlaşıyor kelimelerim …
ama malum sen dökülünce hayatım da her şey renginden oluyor !
Korkma! Sen(sizlik) değil !
Sırtımda ki yüküm Ağır geliyor bana
Kayıt Tarihi : 24.1.2012 19:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!