Nerdesin diyorsun dostum;
Hayat denen seferdeyim.
Bu dünyaya ayak bastım;
Şimdi olduğum yerdeyim.
Kaderimden kaçmıyorum
Kanatlanıp uçmuyorum
Sırsıza sır açmıyorum;
Kendi kendime perdeyim
Şöyle, böyle ömür bitti
Dost sandıklarım incitti
Dert içimi mesken etti;
Otuz yıldır şekerdeyim
Azaldı gözümün feri
Yediğim alnımın teri
Can dostlar gittikten beri;
Yalnız kaldım, kederdeyim
Hayattan tat alamazsan
Derde derman olamazsan
Bir gün arar, bulamazsan;
Bil ki o an makberdeyim.
Mehmet Postallı / 2025
Mehmet PostallıKayıt Tarihi : 14.10.2025 13:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!