Seferdeyim Şiiri - Mehmet Postallı

Nerdesin diyorsun dostum;
Hayat denen seferdeyim.
Bu dünyaya ayak bastım;
Şimdi olduğum yerdeyim.

Kaderimden kaçmıyorum
Kanatlanıp uçmuyorum
Sırsıza sır açmıyorum;
Kendi kendime perdeyim

Şöyle, böyle ömür bitti
Dost sandıklarım incitti
Dert içimi mesken etti;
Otuz yıldır şekerdeyim

Siyah saç kalmadı başta
Ruhum büyük bir telaşta
Aklımla nefsim savaşta
Kah mağlup, kah zaferdeyim

Zaman durmaz bir saniye
Hiçbir şey kalmaz geriye
Kem gözler görmesin diye;
Kuytularda siperdeyim

Azaldı gözümün feri
Yediğim alnımın teri
Can dostlar gittikten beri;
Yalnız kaldım, kederdeyim

Zulme rıza gösteremem
Haksıza prim veremem
Kimseyi hâkir göremem
Şüphesiz mutlak "Bir"deyim

Hayattan tat alamazsan
Derde derman olamazsan
Bir gün arar, bulamazsan;
Bil ki o an makberdeyim.

Mehmet Postallı / 2025