Ne yekpareyim ne paramparça,
Trambolin ipinin tam ortasında.
Sürgün yorgunu küskün bir adamım,
Bakma yaralarcasına, kanarım.
Söz ve görüntü ne kadar da sahte,
Kalp ile akla vurulan perde.
Nihayetinde inan yahut inanma
Ya da bırak sözlerime de kanma.
Varsa kalpte tasdik, dilde de tekrar,
Niye hala bu inat, bu inkar.
Koymaya korkar oldum cümlelere nokta,
Üç maymun oynadım kurduğum her diyalogda.
Neyse sen başını ses tellerime yasla,
Ver son ölüm fermanını ayazla.
Ben yine gölgesinde kaybolurken zamanın,
Aşk potasında kalan firavun misali imanım.
Ölse de bu yolda birkaç neferim,
Bitmez öylece sonu gelmez seferim.
Saatler güzeldi geri gelmeyecekmiş güya,
İstemem ben saati, biz akrep sevmedik ya.
Kayıt Tarihi : 24.6.2014 19:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!