Seferberlik Şiiri - Bekir Dalkıç

Kör bir ekmek bıçağıyla acıklı şarkılar çalıyorsunuz inceden.
Ve bölünüyor ömürlerimiz eller için, hani o eller var ya.
O eller anlamaz mı halden?
Boğazım düğüm düğüm ve sevgimiz.
Gıdım gıdım.
"Den den" oluyor sözcükler, bıkınca hep aynı şeyleri söylemekten.
Kızgın damlardan çöllere akıyoruz ve yer arıyoruz yatacak.
Geçip gidiyor zaman, birer kaşık suda boğulunca.
Geçip gidiyoruz işte.
Neden?

Sonu gelmez savaşlarında dünyanın, ne ihanetinde, ne terör falan filan.
Bunların hepsi bir yana, bunların hepsi, hepsi bir yana.
Geçinmek için bölünüyoruz geçinmek.
Burada bütün ölenler birbirine benziyor aslında, altın birer tepside.
İşgal edilen evler, mahalleler ve parça parça etler.
Kahraman ilan edililiyorlar görüyorum o bölenler.
Aslında hepside, hepside birer manyak, Hepside birer kahramanyak aslında.

Anne babam nerede anne?
Ya annem?
Ben neredeyim ben, neresi burası böyle?
Biz kimiz, neciyiz, neyiz biz?
Görebilsem bir kez sizi büyümeden, bir sefercik.
Hiç sonu gelmez mi, bitmez mi bu iç sıkan, beni benden içeri tıkan bu seferberlik?
Söyle.