Sefer Şiiri - Nihal Mirdoğan

Gördüklerim Cihâna bakîyor birer birer
Serhâd,bugün mu'min göze kutsî sefer sürer

Gâh,tâ ki dünyanın o çelîğîne zırh örer
Bildim o, gök ve yer tadı, Allah havâsı der

Şekvâyı dinledim asi, çoşkun, uzun uzun
Sonsuz ufukta ağrısı dîlimdedir bazen

Hiç durmadan yeter der,öğütsün kulû bu çark
Fıtrat, mayanda... dök yola,bâkîyedir bu fark

Kalkmazsa sisli hêva, tarih kirpiğin batar
Bâtıl; küfürle, bağrına kükrer,melâl katar

Sesler ki; gürzü vurdu adêtâ,bu medli gün
Coğrafya,gökte kükredi tekrar dirildi dün

Şimşek ol,arşta,arzda,kuşansın gürültüler
Lâkin adâletinle uçar kahpe örtüler

Mef'ûlü / fâ'ilâtü / mefâ'îlü / fâ'ilün

Sefer-2

Mâdem ki dünyadan daha gerçek, kabirdeler
Gâfîl,o serpilen kanı, hırsıyla irdeler

Zorlukta kaldılar yetişin bâri el verin!
Lânet alemde her şühedâ ağlıyor görün

Mülkûne ye's dolup yapışan hâyasız adam!
Yüz kapkaraysa bil ki ölüm kaynağın idam!

YIllarca örttü uyku,boğuldun ya Milliyet!
Sensin,semer, yularla gezen kör cibilliyet!

Kalkmazsa örtüler,zira, ağyâr eşek görür
Bağlar sicimle boynunu,menbâsı ot verir

Gördüm gülünç halîni, haramdan utan, utan
Hâlen gebermemişse şayet fikr-i fettan,

Rîyâ dolan sesin hayasızlîğı dildedir
Kokmuş canın o buhranı, maskâra hâldedir

Kâl'an tutuldu,tefrika girdî ağır ağır
Mülkünde hisse hisse ne vâr? ... nîce bin kahır

Toprakta can veren nice er, kan içip yunar
Lâkin gelir lanet,tuğu şişler, vatan kanar

Vâtan ne? sorsalar,hana fikren sadık mısın
Eyvâh! zulüm mayâsına bol bol katık mısın

Hakkın bu kullarında,bazen belli,bâzı sır
Îlmî talan edince,hayâ etmiyor tesir

İrfân çökünce,can suyu vicdan arar durur
Bellî ki menfaat bile alkışla çıldırır

Öyleyse, âzmi boğma, ebed hâkikâte var
Git hâkikatle, Hakk'lı eşikten vatânı sar

Nerdeyse uykular, o beşikten hemen çıkar
Gözler açıksa, şûheda yüzler şafak kokar

Biter şi'rin bu seyri ve biter gezintisi
Kaç def'a geçtiğim bu kabirler üzüntüsü

Mef'ûlü / fâ'ilâtü / mefâ'îlü / fâ'ilün

Aruz vezni, 5. - 11. yüzyıllarda Hakaniye Türkçesi’ne 7. - 13. yüzyıllarda, Anadolu Türkçesi’ne 8. - 14. yüzyıllarda, Çağatay ve Azerbaycan Türkçesi’ne girmiş ve zamanımıza kadar birçok şiir yazılmıştır. Türkçe olarak yazılan ilk ve temel eserlerden Kutadgu Bilig'de aruz kalıpları kullanılmıştır.