Sefalet Hüzzamı Şiiri - Mehmet Talha Onuk

Kül gibi uçup gitsem üzerinden
Deryada ateş olsan buna kanmam
Günlerce ayrılırım yıllarımdan
Talihim alev alır yokluğundan

Sefalet hüzzamını durdurun
Her yanım kir içinde, yorgunum
Yol dahi karanlığın üzerinde
Işığım! Sür aydınlığını gözlerime

Sanardım gökler büyük ve zararsız
Amansız zamandadır kuytular
Fikrimi gömsem bile faydasız
Aklımı alıp gittin zamansız

Kan dolaşır damar dağın eteğine
Yorgun soluk keser düşlerimde
Söyleyin güller, su veren gülü
Ömrümün solmayan son gülü

Ser verin, sırlarımı affedin
Yük ağır, toprağın kucağında
Dar gelir, ruhum hala uzağında
Duadır, geçip gitmez durağından

Kıvılcım alev oldu yandı yar
Gül yine gülüp geçti halime
Derdini katıp gitse de derdime
Gül yine dikeniyle yandı yar...