Şefaat Umuyorum Şiiri - Mehmet Çiftci

Bize lütuf şefaatin hak etmiyoruz ama,
Boynumda tasma ile gedayım işte sana.

Kâinat Efendisi sen Rahmet Peygamberim,
Çek boynumdaki ipten peşin sıra giderim.

Asma o gül çehreni beni kovma kapından,
Kurtulamam bir türlü bu nefis girdabından.

Şefaatine muhtaç şimdi ah-u zardayım,
Öyle çok ki günahım perişanım zordayım.

Döndür yüzünü bana vuslata ersin gönül,
Yudumlamak istiyorum sevgini ey eşsiz gül.

Allah’a kul sana ümmet olamadım hakkıyla,
Kapında kul olayım kabul et beni böyle.

Vahşiye de merhamet gösterip affeyledin,
Yalnız görünmesin sana; ona böyle söyledin.

Taifliler taşlarken onları hoş görmüştün,
Cebrail gelir gelmez hemen kanat germiştin.

Kimseye buğzetmezdin, hep iyilik isterdin,
Beddua hak edene sen merhamet gösterdin.

Şimdi ben de istiyorum merhametle lutfunu,
Ümmetini seviyorsan bana çok görme bunu.