Ey Aşk!
Bu yüzünü yeni gösterdin bana,
Tertemiz değilmişsin,kar gibi,
İnsana sadece mutluluk değil
Beynini tırmalayan bir acı da veriyormuşsun
Daha dün kalbim beyaz bir uçurtma gibiydi
umutlarımız savrulmakta
çocuk ellerimizle sarıldığımız
ince belli ağaçlarım’da yok artık
çiçek bahçeli, dar sokaklar
naftalin kokulu evler
yıldızlarımızda tek tek kayıyor anne!
Artık mevsim kış!
Güneş çizmiyor resmini,
Yıldızlar yansıtmıyor güzelliğini
Odam çok soğuk,sadece hayalinle yetiniyorum
Ürperip kalıyorum öylece
Çöl susuzluğundan da öte bir sızı yüreğimde
Ey yoklukta bile kardeşini düşünen,
üç kıtaya hoşgörüsüyle nam salmış,
Diyergam millet!
sana hiç yakıştı mı bu yaptığın zillet!
hiç olur mu?
kalbimin kalbiyle buğzdan başka bir şey gelmez ki...
denizde büyüdüm ben
düşlerimde;
bir yanım deniz yıldızı
bir yanım, incisi çalınmış istiridye artığı
bundandır;
parmak uçlarımda ki kayıp ada ıssızlığı
hayat kimi zaman bir sarmaşık olmuş
tüm bilinmezliğiyle kaplıyor,
sarıyor baştan başa varlığımı,
hayat bir ağırlık oluyor,
güzlerin tozlu günlerinde,
biniyor tüm ağırlığıyla sırtıma
Yine saatler aştı,
yine geceler gündüzleri bekliyor bünyemde,
yine ben uykusuzum
ve yine aşığım
dünyanın bütün yükü omuzlarımda geliyor bana taşıyabilir miyim sizce dostlar
keskin aşk yükünü bilemem...
kar sonunda indi,
tüm bereketiyle yeryüzüne,
sadece toprağa değil benim kalbime de yağıyor kar,
senin kar gibi parlak gözlerinde üşümem gerekirken,
yanıyorum o gözlere bakma cesareti gösterdiğimde,
karın yağışını çok seviyorum,
neden?
o kehail gözlerini kaçırırsın gözlerimden,
yoksa,
gözlerimde bir sorun mu var?
bir hastalık mı?
ama mı olmuş gözlerim uğruna?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!