Sefa Sürerse Şiiri - Meziyet Ak

Meziyet Ak
471

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

Sefa Sürerse

Doğanın yüreği,öyle acıyor,
Kızıl alevlerle tükeniyor da,
Hırçın dumanlarsa,bak karartıyor,
Nefes alamayıp yok oluyor da!

Yeşil yok olursa,çöl olur evren,
Nasıl elveriyor,yürekleriniz?
Acı çığlığını,yok mu işiten?
Duyun der,yok olur sevdikleriniz!

Ormanlar yanınca, o yağmurlarda,
Sel olur,toprağı,sürükler gider.
Çoraklaşan toprak,hüzün solur da,
Hüznünü isyana, o an terk eder.

Yakan eller onmaz,gelin dinleyin,
Arazi, yol için yakar bazısı,
Kimi düşmanlıkla,yok eder bilin,
Çorak bağrı kanar,yanar yörenin!

Böyle bilinçsizce,orman yakanı,
Etrafı talanla katlednleri,
Nefret ve bombayla can acıtanı,
Engellesin derim hep birileri!

Katildir,evrene zarar verirler,
Eğitmek lazımdır böylelerini!
Yakalansa bile hapis ederler,
Çıkınca yakalar,birilerini!

Orman yakan kişi,yetiştirmekle,
Bombacı, talancı,üretimlerde,
Çalıştırılmalı,hep gözlemekle,
Ayrıca eğitim,olsun o yerde.

Hapiste zengini sefa sürerse,
Hapislik zevk verir,lort gibi yaşar.
Parasız olanı köle ederse,
Çıkınca hapisten yine de şaşar!

Böylelikle dönen evren içinde,
Dönüp durur suçlar,pek hoş görünür.
Söylediklerimi,ölçün biçin de,
Uygulayın belki,ufuk görünür!

Meziyet Ak
Kayıt Tarihi : 31.8.2006 07:10:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Meziyet Ak