Sefa Pehlivan Şiirleri - Şair Sefa Pehlivan

Bakışların hangi duyguları saklıyor gölgesinde
Gözlerin kendinden emin ve iniyor kalbime
Nefeslerim daralırken gözlerim bakıyor gözlerine
Ardından kaçıyor utanıp senden göklere

Bana bir şey anlatıyorsun kulaklarım sende

Soba dumanları kapatmış gözünü
Karanlık almış çıkacak her sözünü
Sokak lambaları aydınlatıyor önünü
Bana yas tutuyor Adana

Bugün biraz daha üzgün ağlıyor

Bir tablo gibiydin görülmemiş muazzamlıkta
Renk renk boyalar saçılmış etrafa neşenden
Sanki yarım kalmış kalbinin tuvalindeki bir parça
Tamamlamak için geldim sana olan sevgimden

Kalbinin boyası olmak istedim

Zihnimin simasında yayılan gülüşünle
Ne oldu yönünü şaşıran kalbime
Sanırım bugün kesişir ölümünle
Ama bilesin ki anıların derinliklerinde

Sevmeyi bir görev bilmiş kendime

Beni bul özel bir yıldızmışım gibi
Milyarlarca yıldız olan galaksinde
Bul beni kayıp parçanmışım gibi
Kendini tamamlayan içinde

Aşkının kumaşında bul beni

Buluşuruz seninle kapatınca gözlerimi
Belki seninle bir baloda dans ederiz
Buluşuruz ancak rüyalarımda, sohbet ederiz
Belki de hiç konuşmaz gün batımını seyrederiz

Sonra uyanırım gecenin karanlığında

Anladım yaşamak nedir aşık olunca sana
Bilmem nasıl nefes alıyordum bunca zamanda
Var olduğunu bilmeden bu gözlerin hayatta
Birdenbire yaşayamaz oldum sensiz bu dünyada

Çok seviyorum seni, bilmesende gülüşün yeter bana

Derman diye kalbime merhem ettiğim
Dert oldu, dermanını aratıyor sevdiğim
Dermanını kalbimde aradığım derdim
Dermanmış, dert aratıyor sevdiğim

Bilir misin bir insan nasıl bakışır duvarla
Üstelik bir gülümsemeyle, biraz aptalca
Sanki delecekmiş gibi betonu bakışlarla
Sevdiğinin oynadığı bir tiyatro aklında

Bakışıyorum duvarla her zamanki gibi

Kalbim aşkından haykırır dağlara
Deler taşları, koşar okyanuslara
Ama sen yine duymazdın, istemezdin
Boğulur hıçkırıklara kalbim aşkından sana

Gecenin siyah karanlık kumaşında