Sefa Koyuncu Şiirleri - Şair Sefa Koyuncu

İhtiyaç var tımara, azgın aygır çit deldi,
Yıkılanı imâra, 'Üçüncü Yeni' geldi.

Serbest vezin dediler, şiiri koymadılar,
Ma'nâyı da yediler, yine de doymadılar.

Şu Irak’ta olanlar,
kanına dokundu mu?
Senin de için yanar,
kanın donar oldu mu?

Kaldın mı aylar boyu,

Tek tipleşen dünyada,
Yerimizi alalım…
Dilimiz ortak payda,
Müslüman Türk kalalım!

Her hâl ve şartta birlik,

Seninleyim can oldukça bedende,
Can havliyle sarılmışım boynuna!
Öyle huzûr buldum, öyle ki sende…
Kovsan gitmem, girdim artık koynuna!

İhtişâmlı duruşunla hitâbın,

Vezinle kafiye asıl kuraldı,
Şiir eşkıyası bunları çaldı…
'Şiirin yerini düzyazı aldı;
Şiirden geriye, bize ne kaldı? '

İmge simge anlam elbette gerek,

Şiirlere musallat, ‘Garip’ bir hastalık var.
Dinleyen olur berbat, okuyan sara tutar...
...
Korsan Hikmet’ler daldı, çaldılar mücevheri.
Kuru iskelet kaldı, şiirimizden geri...
...

Irak’da bir kanlı şafak...
İlk bombanın düştüğü an.
Gök simsiyah, kızıl toprak,
Durdu kalbim, durdu zaman.

Tekbir, ezan, siren sesi...

Dağıttılar yuvayı,
enkazla bir çöktünüz.
Göremeden dünyayı,
âhirete göçtünüz.

Tanklar oldu salıncak,

Kalbi kırık babanın hâli içim burkutur,
Üzülen annelere dayanamam ağlarım.
Feryâdı çocukların yıkar beni korkutur,
Sızlayan gönüllere uzanamam, ağlarım!

Yuvasından uzakta gördüğüme yanarım,

*Üstâd Sefa Koyuncu'ya...

Merhaba güzel dost, kutlarım seni,
Bir akım başlattın, 'Üçüncü Yeni',
Yürekten sevdirdin, sevilmeyeni,
Bizlere yeniden, Sefa Koyuncu...