Sefa Geldin
Yattığım taç yaprağın kadifesi
Tenime değince ürperirim
Göğün kan kırmızı meltemi
Estikçe uçar aklım, perilerim
Daldığım batan günün bulutu
Beni görmeden öylece geçer
Sağımda solumda öten böcekler
Yok olmama sevinir gibiler
Filmin perdesini yırtıp atan lodos
O lodos ki çiçekleri hüznüyle kıyar
Semada gördüğüm surete şaşar
Göz yaşım yağmur olup damlar
Gök bir tek bana ayna
Su, tuz ayrışmış saf tatta
Saflığın, pürü pak bir dirilişin habercisi
Doğanın kucağında sesi kaldı sesi
İçin kıyıla kıyıla kıvrandığın bu uyku
Uyanmaya mahkum olduğun uykudur
Kalan son sesimle yazdığım mısra
Dağılan hayatın kalıntılarına elveda
Kayıt Tarihi : 30.4.2024 20:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her an yağmurun bastırabileceği bir ilkbahar gününde esen duyguların, içerideki koridorlara sızışı gibi. Bir o kadar dışarıda bir o kadar da içeride...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!