Sefa Beyazıt Şiirleri - Şair Sefa Beyazıt

Unuttun mu adımı gelmezmiyim aklına
Bu askin günahını yıkma benim boynuma
Efil efil eserdi bende sevda yelleri
Bu aşkın günahına şahit tutma elleri

Niye küstün bilemem çıkmıyorsun karşıma

Demişsin ki nazlı yar unuttu mu adımı
Bir türlü alamadım ondaki muradımı
O nasıl Söz nazlı yar benden şüphen mi vardı
Ahirete sakladım sendeki muradımı

Efil efil eserdi bende sevda yelleri

Dört kapı kırk makam geçtik elhamdülillah
Mesnevinin yoluna düştük elhamdülillah
İçimizde har oldu insan olma gayesi
Yolumuz ilim irfan piştik elhamdülillah

Kul kulun gayesine gül nefsin haresine

Ellerim kesik kanı kurumuş
Titrek ansiyatik bir kurgu kusursuz
Bir yanım ihtiyar kurak
Bir yanım yemyeşil çayır çimen
Bir yanım bembeyaz gökkubbe
Bir yanım çamur deryası

Cehr etki muhabbet olmaya narin
Himmeti eftaldir hazreti pirin
Âli dergahında sofilik havlin
Ders için derğahı kâmile geldik
Kelâmı kavi hâmile geldik
Kin öfke haset ve bil cümlesi

Kar yağdırdın Dağlarıma
Kapandı Gönül yolum
Kız Senin hasretine
Can verdim ölüyorum

Bir Ağrılı Başım vardı

Yıkıldı gönlümün köşkü sarayı
Şu viran halime bakar görmezsin
Ben senin uğrunda yerle yeksanım
Kederin ruhumu sarar görmezsin

Dolmadı şu garip ömrün çilesi

Zorlama sabrımı daha ne olur
Hasretine dayanamam sen bilmiyorsun
Çırpınırken gönlüm avuçlarında
Eriyip tükeniyorum sen görmüyorsun

Tutsaksam sevdana görme beni hor

Bir karasevdaya düşsün gönlümüz
Gör ozaman başımıza ne gelir
Yıkılsın gönülde sevda köşkümüz
Gör ozaman başımıza ne gelir

Derde mahtum olup dara düşmeden

Gör dünyanın şu halini
Kimseye vermez elini
Yağmur rüzgar ve selini
Götür götüre bilirsen
Ne öncesi ne sonrası
Hükmedilmez zaman katı